Autorka książek dla dzieci
Moja historia
Piękno pisania książek dla dzieci polega na tym, że jako autorka mogę odkrywać świat na nowo i wymyślać go wciąż i wciąż od początku. Lubię patrzeć na świat oczami dziecka, ponieważ nie wszystko jest tam tak niezmienne i jednoznaczne. Rzeczy zmieniają swoje znaczenie, tak jak ja się zmieniam. To zaskakuje, czasami bywa też przerażające, a potem z kolei jest zupełnie zabawne. Z drugiej strony, mam coraz większy bagaż doświadczeń życiowych oraz tych związanych z pisaniem, na których mogę się oprzeć w mojej twórczości. Dzięki nim czuję się pewnie w opowiadaniu historii i mogę zaufać moim umiejętnościom podczas odkrywania nowych terytoriów. Nie zawsze udaje się to za pierwszym razem, ale żyję i piszę według własnej zasady – wyznaczam konkretne ramy, a zarazem podążam za sercem i zainteresowaniami, próbuję, popełniam błędy, wstaję, poprawiam koronę, piszę dalej. W ten sposób powstało już wiele z moich książek i i tekstów, z których jestem dumna i jednocześnie szczęśliwa, że mogą one teraz poruszać także innych.
Szczególne chwile i wyróżnienia
Nagroda dla łużyckiego dramatu za sztukę "Wurywanki" (Wykopaliska) - wspólnie z Dušanem
– 1999 – Fundacja na rzecz narodu łużyckiego
Nagroda dla Młodej Liryki Wschodnioeuropejskiej Fundacji Huberta Burdy
– 2004 Fundacja Huberta Burdy
Rada Kuratorów Nagrody im. Ćišinskiego przyznała mi nagrodę za wybitny wkład w rozwój współczesnej literatury łużyckiej.
– 2017 Nagroda Fundacji im. Ćišinskiego na rzecz Narodu Łużyckiego
Zostałam matką i od teraz mogłam nie tylko pisać dla dzieci, ale także im czytać.
– 2002 – Branko
Fundacja Kultury Wolnego Kraju Związkowego Saksonii przyznała mi trzymiesięczne stypendium za projekt "Leuchtturm" (krótka proza).
– 2009 Fundacja Kultury Wolnego Kraju Saksonii
Razem z moim synem Branko założyłam własne wydawnictwo i weszłam na rynek międzynarodowy.
– 2021 Veles Publishing LMT.
Obrazy z mojego świata
Jak zostałam pisarką?
Urodziłam się w Bautzen w kulturze mniejszości łużyckiej w Niemczech. Łużyce to piękny, bogaty w tradycje region w ówczesnym kraju socjalistycznym. Obie kultury ukształtowały mnie i stanowią do dziś część mnie, niczym korzenie drzewa mojego życia. Książki i pisanie fascynowały mnie od samego początku, dawały mi pocieszenie, nadzieję, inspirację i otwierały mój umysł. Ponad połowę mojego życia spedziłam w Lipsku – moim przybranym domu. Lipsk daje mi wiele możliwości i niezwykle kreatywną sieć przyjaciół, znajomych ogrodników i kolegów z pracy – nie wspominając o rozległych parkach. Jest to więc idealny punkt wyjścia, z jedną nogą mocno zakorzenioną w Łużycach, a drugą eksplorującą świat rzeczywisty i fikcyjny. U mojego boku mam męża Dušana, z którym omawiam moje historie, a podczas naszych długich spacerów po lesie rodzą się nowe pomysły.
Na początku pisałam wiersze. Wkrótce zaczęłam pisać również słuchowiska dla dzieci. Wiersze przerodziły się w teksty piosenek, w których moja poetycka dusza znalazła swoje ujście. Potem były liczne serie dla czasopisma dziecięcego “Płomjo”, kilka książek dla wydawnictwa Domowina, zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych oraz różne opowiadania. Moje słuchowiska i teksty piosenek można regularnie usłyszeć w łużyckim radiu.
– Lubina Hajdukowa
Kim są Łużyczanie?
| Łużyczanie są mniejszością narodową w Niemczech, zamieszkującą zarówno Brandenburgię (Dolni Łużyczanie), jak również Saksonię (Górni Łużyczanie). Na pierwszy rzut oka widać to na dwujęzycznych tablicach z nazwami miejscowości i znakach informacyjnych. Na specjalne okazje zakładają oni swoje tradycyjne stroje, szczególnie okres Wielkanocy jest niezwykle bogaty w tradycje. Oba języki łużyckie należą do grupy języków zachodniosłowiańskich. Język górnołużycki, którym również mówię i piszę, jest bardzo zbliżony do czeskiego. Na Łużycach istnieje bogata kultura stowarzyszeń, chórów i tradycji kościelnych i rodzinnych. w Budziszynie, “stolicy” Górnych Łużyc, znajduje się jedyny w Niemczech teatr dwukulturowy. W centrum językowym WITAJ opracowywane są łużyckie materiały dydaktyczne, w wydawnictwie Domowina regularnie wydawane są łużyckie książki, gazety i czasopisma, a łużyckie radio codziennie rano nadaje urozmaicony program. W wielu szkołach na Górnych i Dolnych Łużycach dzieci doskonalą swoje umiejętności językowe lub uczą się w swoim ojczystym języku łużyckim. To jest jedynie krótki zarys bogactwa tego regionu, który ma o wiele więcej do odkrycia! |
Cieszę się, że tu jesteś!
Zapraszamy do zapoznania się z naszym Podcastem, gdzie rozmawiamy o dzieciach i książkach oraz regularnie zapraszamy ciekawych gości 🙂
